‹‹Σημερινή πρόβλεψη: καταιγίδα αυτογνωσίας››
Βρέχει σκέψεις και συναισθήματα απόψε! Παρόλο που η ιστοσελίδα είναι προσωπική δεν σκόπευα ποτέ να γράψω για μένα αποκλειστικά και συνήθως υπονοώ ότι κάποιο θέμα με αφορά, όπως στο άρθρο για την ανασφάλεια. Κάπως έτσι ξεκινά κι αυτό το άρθρο, ελπίζοντας πως ίσως και να βοηθήσει κάποιον που θα αφουγκραστεί όσα θα διαβάσει. Γι' αυτό θα μοιραστώ μαζί σου φίλε αναγνώστη τις σκέψεις μου, οι οποίες πάντα υποκινούνται από τα συναισθήματα μου, κάτι που, παρεμπιπτόντως, δεν συμβαίνει συχνά με τις πράξεις μου!
Θα επικεντρωθούμε, λοιπόν, πού αλλού, σ´ εκείνη τη κατάσταση όπου βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός πελώριου ξεσπάσματος, στο σημείο που νιώθουμε ότι δεν αντέχουμε άλλο κι ας, μεταξύ μας, πάντα αντέχουμε λίγο ακόμη. Το 'χεις νιώσει και βάζω το χέρι μου στη φωτιά γι' αυτό. Ακόμη κι ο πιο ήρεμος, ο πιο ανεκτικός, μέχρι κι ο πιο αναίσθητος που μπορείς να βρείς! Ο καθένας για το δικό του λόγο είτε μεγαλύτερης είτε μικρότερης σοβαρότητας. Παρόλη την αρνητικότητα και την απαισιοδοξία που μπορεί να σε διακατέχει εκείνη την ώρα θες όσο τίποτα ν' αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο ώστε επιδιώκεις εκείνη κιόλας τη στιγμή να βρεις τον τρόπο. Σκέφτεσαι τι φταίει που είναι έτσι τα πράγματα και συνήθως καταλήγεις στο συμπέρασμα πως εσύ είσαι το πρόβλημα. Ακόμη κι αν δεν φταις άμεσα ξέρεις ότι το πώς βλέπεις τα πράγματα και το πώς ενεργείς σίγουρα θα 'χει κάποιο ρόλο. Οπότε αποφασίζεις ν´ αναλάβεις δράση. Με λάθος τρόπο, πάντα.
Η αρχική σου σκέψη: ‹‹αφού το πρόβλημα προέρχεται από μένα πρεπει ν' αλλάξω κάτι κι ίσως αυτή τη φορά τα πράγματα να βαδίσουν διαφορετικά››. Αυτό το "αλλάζω", όπως το εννοούμε τις περισσότερες φορές δηλαδή, δεν σημαίνει "βελτιώνω" κι αυτό είναι το ένα πρόβλημα. Το άλλο είναι η σκέψη η ίδια καθώς συνεπάγεται μια διαμάχη, ανάμεσα σε σένα και τον εαυτό σου. Γιατί αυτό κάνεις! Πολεμάς τον εαυτό σου γιατί τον θεωρείς υπεύθυνο για τα περισσότερα που σου συμβαίνουν. Μα να ' ξερες πόσο λάθος είναι. Και τελικά το καταλαβαίνεις, έτσι ξαφνικά, όταν βρίσκεις τη λύση.
Τότε συμβαίνει. Όταν, χωρίς καν να το επιδιώξεις, παύεις να πολεμάς τον ευατό σου και συμφιλιώνεσαι μ´ αυτόν. Όταν ξεκινάς να νιώθεις οτι αναγεννιέται η αυτοεκτίμηση και ο αυτοσεβασμός σου. Όταν υποστηρίζεις τον εαυτό σου και μαθαίνεις να τον βάζεις, επιτέλους, πάνω από ανθρώπους που δεν άξιζαν το αντίθετο. Αναγνωρίζεις πως έχεις αρκετά ελαττώματα αλλά όπως λένε ‹‹ελλάτωμα εξομολογημένο, κατά το ήμιση διορθωμένο››! Άλλωστε τι σημαίνει αυτή η λέξη τελικά; Δεν εννοώ ετυμολογικά αλλά ουσιαστικά. Σημαίνει μειώνω, έτσι; Άρα τα ελαττώματα είναι εκείνα τα αρνητικά χαρακτηριστικά που μειώνουν την αξία των θετικών στοιχείων του χαρακτήρα. Πού οδηγεί όλος αυτός ο συλλογισμός; Η απάντηση βρίσκεται στο αντώνυμο της λέξης μειώνω. Ακριβώς! Στη μείωση απαντάς με πρόσθεση. Προσθέτεις θετικά στοιχεία στον εαυτό σου αντί να προσπαθείς να αλλάξεις αυτά που έπλασες χρόνια ακόμη κι εκείνα που δεν επέλεξες. Αυτά σε καθορίζουν πια.
Ξέρω πως δεν είναι τόσο εύκολο όσο παρουσιάζεται. Ακόμη πιο δύσκολο είναι όταν φτάνεις σ´ εκείνο το σημείο όπου σκέφτεσαι πόσο θες μερικές φορές να κάνεις μια νέα αρχή αφήνοντας τα πάντα και τους πάντες πίσω σου, ακόμη και τους φίλους σου. Νιώθεις την ανάγκη να τα κάνεις όλα από την αρχή μα ποιός εγγυάται πως δεν θα κάνεις ακριβώς τα ίδια; Επειδή δεν θα πρόκειται για τα ίδια άτομα; Επειδή θα γνωρίσεις νέα άτομα και καταστάσεις; Εσύ θα είσαι ο ίδιος που σημαίνει ότι θα προσεγγίσεις παρόμοια άτομα και θα ζήσεις παρόμοιες καταστάσεις αλλά και άλλες που δεν θα μπορούσες να προβλέψεις. ‹‹Δεν μπορείς να αποφασίσεις αν θα πληγωθείς σ' αυτή τη ζωή, όμως σου πέφτει κάποιος λόγος στο ποιός θα σε πληγώσει››, γράφει ο John Green στο βιβλίο του.
Φυσικά, όπως ειπώθηκε, το ν´ αλλάξεις δεν αποτελεί λύση και το να βελτιωθείς είναι ένας σημαντικός στόχος αλλά χρονοβόρος και μακροπρόθεσμος. Είναι καλό να προσπαθείς να βελτιωθείς μα όσο κι αν το θες δεν αρκεί, κι αυτό γιατι η βελτίωση είναι κάτι προσωρινό και δεν υπόσχεται επιτυχία κάτι που σ' απογοητεύει πολύ συχνά. Δέξου τον εαυτό σου, ελλάτωσε την κάθε είδους αρνητική σου συμπεριφορά αν θεωρείς πως έτσι κάποια προβλήματα μπορούν να προληφθούν, ακολούθα τη συμβουλή της εξαιρετικής συγγραφέως, Αλκυόνης Παπαδάκη, και " να δίνεσαι αλλά να μη σκορπίζεσαι", πρόσθεσε θετικά στοιχεία στα ήδη υπάρχοντα κι αν αναρωτιέσαι ποιά μπορεί να είναι αυτά, είναι απλό: Βοήθα τα άτομα που το έχουν ανάγκη, κάνε όνειρα με μάτια κλειστά και βάζε στόχους με μάτια ανοικτά, υλοποίησε τους, δημιούργησε. Πάντα θα συμβαίνουν άσχημα πράγματα και πάντα πιστεύεις πως συμβαίνουν μετά από ένα όμορφο συμβάν, όταν όλα είναι καλά. Μα ίσως πρέπει να σκεφτείς: μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Ίσως τα πράγματα πάνε στραβά για να καλυτερεύσουν μετά κι έτσι να ´χουμε κάτι ακόμη να ελπίζουμε. Γιατί το θέμα αυτό είναι, λοιπόν. Το πώς βλέπεις τα πράγματα. Αυτό ήταν κι αυτό θα είναι.
